Forum Ruchu Światło-Życie w Kozach

Mleko

Słowo programowe
ks. Adama Wodarczyka, Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie

Od momentu, kiedy dowiedziałem się, że przyjdzie mi pełnić posługę Moderatora Generalnego, zacząłem się zastanawiać nad rzeczywistością naszego Ruchu, nad tym, w jakim kierunku przyjdzie mi – jako kolejnemu następcy ks. Franciszka Blachnickiego – prowadzić tę bogatą rzeczywistość polskiego Kościoła. Nie ukrywam, że był i nadal jest we mnie lęk w obliczu tego zadania, ale pomyślałem sobie, że w samej nazwie Generał ukryte jest domyślne stwierdzenie, że w wielu miejscach Polski i świata jest wojsko, sztab ludzi, którzy w wytrwały sposób podejmują pracę nad rozwojem Ruchu.

Kiedy spotkałem się po raz pierwszy z moderatorami podczas Krajowego Kolegium, zapytałem ich o sytuację Ruchu w poszczególnych diecezjach. Chciałem stworzyć swoisty raport o stanie Ruchu Światło-Życie w Polsce. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie doczekamy się raportów z innych krajów, aby w pełny sposób ukazać oazowe dziś. Otrzymane sprawozdania niełatwo było opracować, ponieważ rzeczywistość naszego Ruchu jest bardzo zróżnicowana, trudna do ujęcia w statystykach. Pewne dane chcę tu przytoczyć, bo ten obraz decyduje o dalszych działaniach.

Raport

Raport otrzymałem z trzydziestu pięciu diecezji, na czterdzieści jeden istniejących, oraz z jedenastu zgromadzeń zakonnych.

Liczba wspólnot (dotyczy 31 diecezji): 1213 wspólnot diecezjalnych i 92 wspólnoty prowadzone przez zgromadzenia zakonne.

Rejony oazowe (29 diecezji): 222 w ramach diecezji oraz 8 rejonów zakonnych.

Kręgi Domowego Kościoła (40 diecezji): 2767 kręgów.

Rejony Domowego Kościoła (40 diecezji): 267.

Kapłani – moderatorzy i opiekunowie (30 diecezji): 923 oraz 100 moderatorów zakonnych.

Dni Wspólnoty: odbywają się prawie we wszystkich diecezjach najczęściej dwa lub cztery razy w roku. Często Dni Wspólnoty, które my nazywamy Rejonowymi DW, mają charakter diecezjalny. Wiele diecezji praktykuje Dzień Wspólnoty przed- i powakacyjny. Organizowane są wspólnie dla Domowego Kościoła i młodzieży lub oddzielnie, w niektórych diecezjach na DW przeważają członkowie Domowego Kościoła. Bywa też tak, że Domowy Kościół jest obecny na wybranym Dniu Wspólnoty w ciągu roku.

Spotkania moderatorów: zasadniczo odbywają się w zdecydowanej większości diecezji (można zauważyć zróżnicowaną frekwencję) z różną częstotliwością – od dwóch rocznie do spotkań cotygodniowych. Najczęściej kapłani spotykają się na Dniach Wspólnoty dla kapłanów cztery razy w roku, na comiesięcznych spotkaniach formacyjnych, w niektórych diecezjach odbywają się spotkania kapłanów Unii Chrystusa Sługi.

Spotkania i formacja animatorów: Szkoła Animatora jest praktykowana w 23 diecezjach i 3 zgromadzeniach zakonnych. Organizowana bywa w cyklu dwuletnim (4 lub 5 sesji w ciągu roku), w archidiecezji przemyskiej w cyklu trzyletnim, w diecezji warszawsko-praskiej ma charakter formacji permanentnej animatorów. Dni Wspólnoty Animatorów są organizowane bardzo różnie, nie zawsze też są zachowane terminy ogólnopolskie.

Diakonie podejmowane w diecezjach: Diakonia Jedności (28), Diakonia Wyzwolenia (24), Diakonia Liturgiczna (22), Diakonia Modlitwy (22), Diakonia Ewangelizacji (21), Diakonia Muzyczna (19), Diakonia Komunikowania Społecznego (15), Diakonia Słowa (13). Wymieniana jest również Diakonia Życia i Diakonia Oaz Rekolekcyjnych.

To są oczywiście cyfry. Choć pokazują one pozytywny, optymistyczny obraz, bo dzieje się dużo dobrego, to jest to jednak ogląd zróżnicowany. Oazowy obraz Polski to z jednej strony rzeczywistości bardzo dynamiczne, a z drugiej strony są diecezje, które borykają się z różnymi trudnościami, niekiedy bardzo poważnymi, podstawowymi, dotyczącymi zaangażowania księży moderatorów, którzy tylko w niewielkiej liczbie są skłonni do podejmowania odpowiedzialności za poszczególne wspólnoty czy organizację życia Ruchu w diecezji. Niekiedy więc ten stan napawał optymizmem, a niekiedy zastanawiałem się, w jaki sposób można pomóc.

Z tego zróżnicowanego obrazu wyłania się wniosek odnośnie budowania wizji rozwoju Ruchu: z jednej strony troska o dalszy wzrost wspólnot w diecezjach rozwijających się dynamicznie, a z drugiej konieczność zastanawiania się nad odbudowywaniem - niekiedy od podstaw - rzeczywistości Ruchu. To zróżnicowanie ma istotne znaczenie z punktu widzenia dynamiki ewangelizacyjnej – w niektórych diecezjach część materiałów przygotowywanych przez nas będzie niemożliwa do zrealizowania ze względu na rozproszenie, na przeżywane trudności i tu trzeba będzie zastosować programy naprawcze. Musimy myśleć o rzeczywistościach, przestrzeniach, gdzie jest poważny kryzys. Trzeba, aby diecezje w ramach filii wspierały się wzajemnie, służyły sobie wzajemną posługą w miejscach, gdzie widać, że życie zaczyna zamierać. Nie wolno myśleć o Ruchu w kategoriach jednej diecezji (u nas jest wszystko dobrze, Ruch się dynamicznie rozwija) – trzeba szukać dróg współpracy w szerszym wymiarze, w różnych działaniach diecezje mogą się wzajemnie wspomagać (podobnie wspólnoty w diecezji).

Rzeczywistość

Obraz, który wyłonił się z raportu, łączę z analizą rzeczywistości, w której żyjemy. Przytoczę najpierw słowa, które Ojciec Franciszek Blachnicki napisał w 1972 roku, kiedy przebywał u brata w Anglii. Analizując życie społeczeństwa angielskiego, napisał w swoim dzienniku:

Tusia · Wysłany: Nie 20:34, 30 Mar 2008 Temat postu:

Jak to czytam to jestem dumna, że naleze do tak wspaniałego ruchu:)
Ale mysle, że powinnismy robić w naszej parafi więcej ewangelizacji:)