Forum Ruchu Światło-Życie w Kozach

Mleko

W przyszłym roku mija 30 lat od pierwszej rzymskiej oazy III stopnia.

25 X 1978 r. ks. Franciszek Blachnicki był gościem papieża Jana Pawła II na kolacji. Wspominał później: W pewnym momencie Papież zwrócił się do mnie z zapytaniem: "Co będzie z oazami, jak to będzie… wakacje bez oaz?" Po chwili jeszcze raz wrócił do tego tematu: "Przyjedźcie do Castel Gandolfo, rozbijcie namioty i zróbcie tu oazę". Zaproszenie zostało przyjęte, już wtedy zapadła decyzja.

Poprzednie lata były okresem wprowadzania nowego programu formacyjnego w Ruchu. W 1977 r. wprowadzono nowy program oazy I stopnia, w 1978 r. oazy II stopnia. W 1979 r. przychodził więc czas na III stopień — który miał być poświęcony tajemnicy Kościoła. Zaproszenie Papieża zainspirowało do oparcia programu o Rzym i nawiązania do starożytnej rzymskiej praktyki kościołów stacyjnych.

Pierwsza oaza rzymska odbyła się w dniach 4–20 VIII 1979 r. Była to wspólna oaza dla młodzieży i rodzin. Kilkakrotnie spotkała się z Ojcem Świętym. Dzień wspólnoty oaza przeżywała pod przewodnictwem Jana Pawła II w Castel Gandolfo zapraszając przedstawicieli innych ruchów odnowy. Podczas homilii Ojciec Święty powiedział m.in.: Rekolekcje oazowe zawsze kształtują dwoistą wspólnotę: naszą wspólnotę z Chrystusem i naszą wspólnotę z bliźnimi. I otóż biorąc to pod uwagę, myślę tak: dzień wspólnoty to jest dzień, w którym mamy sobie osobiście i wspólnotowo uświadomić, na ile ta dwoista wspólnota każdego z nas i wszystkich razem dojrzała w czasie rekolekcji. Na ile ukształtowała się w każdym z nas i we wszystkich razem głębsza jedność z Chrystusem, głębsza, dojrzalsza; a równocześnie na ile ta jedność z Chrystusem wyraża się naszą wzajemną jednością. Ponieważ jedność kształtuje się zawsze przez miłość, na ile przez rekolekcje dojrzała nasza miłość do Chrystusa, czyli miłość Chrystusa w nas i na ile ta miłość Chrystusa w nas dojrzała w stosunku do bliźnich, do członków tej samej wspólnoty, z którymi przeżywaliśmy oazę, i do innych ludzi, którzy także w program tej oazy weszli i których Opatrzność w program tej oazy wprowadziła. Tak rozumiem dzień wspólnoty. Jest to dzień rachunku, można by powiedzieć rachunku sumienia z dojrzałości, jaką osiągnęliśmy. Jest to równocześnie dzień podziękowania za tę dojrzałość, którą osiągnęliśmy w Chrystusie i przez Chrystusa pomiędzy sobą.

W trzydziestolecie pierwszej oazy rzymskiej zaplanowano Wielki Trzeci Stopień w Rzymie. Plan jest taki, aby z każdej filii wyjechała w tym czasie przynajmniej jedna oaza średnia. W ten sposób będziemy chcieli dać wielkie świadectwo Ruchu Światło-Życie w Rzymie i przeżyć tam tajemnicę Kościoła.