Forum Ruchu Światło-Życie w Kozach

aniaEm

kroplami dawno nie wietrzonego syropu...

the drewno

z Homara. Tak czy inaczej...

aniaEm

watek naszej opowiesci zaginal w....

the drewno

swiecie rownoleglym, wobec tego moze

aniaEm

ulozony zostanie nowy watek, skoro...

the drewno

ten juz w zasadzie wyczerpany.

aniaEm

Zacznijmy wiec nowy, ktory z...

the drewno

wielkim animuszem i entuzjazmem sprawi

aniaEm

że czytelnik wyskoczy z kapci.

the drewno

Tymsamym warto podsumowac obecna gre

aniaEm

Historia zaczyna się od niespodziewanego, całkowicie, zupełnie, niewiarygodnie niewiarygodnego zdarzenia, którym były narodziny pierworodnego syna Borysa Jelcyna. Syn ten miał niesamowity wręcz, odziedziczony po przodkach zmysł orientacji w terenie, który skrzętnie wykorzystywał, codziennie podróżując po amazońskich wiecznie zielonych lasach, pełnych amazońskich wiecznie zielonych drzew, które były zielone i fajne, aczkolwiek nie dość zielone, by można stwierdzić ich zieloność układem SI, który jest stosunkowo mało elastyczny. Jednakże syn miał w zanadrzu coś bardzo niespotykanego, a mianowicie zaplanował swoją ścieżkę kariery zawodowej, która doprowadziła go do wielkiego konsorcjum złomowego w Nowym Jorku, na którym podsłuchał tajne instrukcje dotyczące zrzutu śmieci w Connecticut, Kozach, a także Boston Massachusetts, co geograficznie było możliwe dzięki nowemu super jutsu zrzutu śmieci, bo jak mawiają najstarsi Indianie: nic ponad nowe super jutsu! Wracając do Meritum, nasz bohater mimo jutsu popełnił straszliwy błąd, nie przewidując nadciągającego ze wschodu podmuchu... świeżości o zapachu rumianku z wypranych w proszku OMO kapeluszy pochodzących z nowej kolekcji Reserved. Ludzie z Reportera (taka firma :P) wściekli się gdyż nasz bohater miał reklamować ich najnowszą linię obciachowych kapeluszy z owczymi bobkami na daszku przewiązanymi różową wstążką. Ponadto kapelusz był mokry od jakiejś substancji, która miała zapewniać odpowiednie uwodnienie. Tymczasem największy wróg naszego bohatera, Lord Groteskowy-Ofuczany-Szop-Pracz Viseth szykował się do realizacji swojego iście szatańskiego planu kupna nowych wełnianych skarpetek, lecz skarpetki nie były zwykłe, gdyż Szop ma cztery łapy w tym jedną większą, ponieważ w Chattanooga robią zapiekanki z przezutego błota z domieszką parmezanu (choć parmezan to ser włoski). Nasz bohater, przemierzając rozległe równiny na wiernym rumaku o imieniu Ezechiel, dojechał do niesamowicie pięknej Gruszy, na której rosły niespotykane na całym kontynencie zielone kaloryfery, które poza funkcją grzewczą służyły do uwiedzenia jakże niezwykle urodziwej i wrażliwej, artystycznej duszy bohatera ;) Kaloryfery służyły bowiem jako teleport pomiędzy nim, rondem w Czańcu i jakże wyrafinowaną restauracją na Żywieckiej :P, w której podają wysokiej klasy pieczone kurczaki z dodatkiem pikantnych pikli z suszonej żaby, pomagających w zasadzie na wszystko poza łupieżem. Skończywszy podziwiać zielone kaloryfery, które są na prawdę niezwykłe, nasz bohater, który był znany, że całymi dniami potrafił podziwiać zielone kaloryfery, przeteleportował się do swojej głównej bazy znajdującej się w tajnym miejscu, więc ciiiii! Tymczasem Lord Viseth kontynuował knucie swego iście szatańskiego planu, który był nie do odgadnięcia dla przeciętnego śmiertelnika. Aby wprowadzić go w fazę realizacji, musiał najpierw podlać kwiatki konewką, a później odłożyć konewkę na swoje miejsce, czyli do schowka w drzewie, które rosło w lesie Birnamskim. A w tym samym czasie niejaki August the Pure podążał w stronę zachodzącego Neptuna, zamieszkanego przez giermka z "siódmej pieczęci", który znany był z zamiłowania do smarowania chleba Nutellą tudzież słynną pasztetówką od Kapeckiego z posypką chałwową. Giermek spodziewał się, że kiedyś stanie sie wielkim i śmierdzącym serem pleśniowym, ewentualnie kawałkiem podwędzonej cielęciny. Nasz giermek realizował to marzenie regularnie ćwicząc śpiewanie pod prysznicem z akompaniamentującym chomikiem i złożonym z mysz Mousebandem, który grywał dobry akompaniament. Giermek najczęściej śpiewał przeboje typu "Do they know it's Christmas", lecz poza świątecznymi śpiewał także "Dziwny jest ten świat" i "Dziewczyna bez zęba na przedzie" tudzież "a hard days night". Dobór przebojów był niezaprzeczalnym dowodem na jego artystyczne odchyły, które w większości zależały od nastroju i aktualnej populacji Chińczyków w Afganistanie. Nasz bohater miał pewien problem, który rozwiązywał u pełnoetatowej wróżki Kunegundy, która miała duże wąsy, które zaplatała w małe warkoczyki i spinała agrafkami takimi fajnymi w kształcie brontozaurów. Problem polegał na tym, że nasz bohater strasznie często i wręcz nieumiarkowanie jadł lody waniliowe i kiszone ogórki, popijając ciepłym mlekiem. Efekty były dostatecznie duże by zachwycić nawet wybredną teściową naszego bohatera. Po jednym z posiłków wpadł na pomysł, jak pokonać swojego odwiecznego rywala z którym stoczył bitwę na smakowite naleśniki z kapustą i grzybami. Jednocześnie zapalając zapałkę jedną ręką i strzygąc owce drugą. Nogi miał z kolei zajęte odkręcaniem słoików z pastą do polerowania. Oczy niczym kameleon obserwowały świat niezależnie. Prawe skupiało się na zbliżającym się dyliżansie z łubinem, lewe zaś śledziło każdy ruch Hiszpańskiej Inkwizycji, której bronią był strach i zaskoczenie, bezwzględna skuteczność i niemalże całkowite oddanie papieżowi. Nasz bohater oprócz tych skomplikowanych czynności nie znosił wszelkiego rodzaju czynności związanych z czyszczeniem butów, gdyż miał wrodzoną butofobię, co było sporym zaskoczeniem dla jego wrogów, będących z kolei butofilami, bo przecież nic ponad smaczne obuwie! Pewnego razu, bohater nasz przechadzając się po swoich sześciuset dwunastu komnatach, zastanawiał się czemu ich tak dużo, bo kto mu je będzie sprzątał. Jedynym rozwiązaniem byłoby zatrudnienie Bandy Piekielnie Dobrych Sprzątaczek, Których Atrybutem Były Wszystkowidzące I Wybielające Proszki Do Prania oraz Suseł. Choć komnat było dużo, one Nigdy Się Nie Poddawały. Codziennie rano z regularnością i przerażającą dokładnością zamiatały każdy najmniejszy zakamarek każdej jednej sypialni. Ponadto zajmowały się zmywaniem Góry Naczyń Z Nieodskrobanymi Cząstkami Jedzenia. Nie wystarczało zwyczajne skrobanie, trzeba było użyć najnowocześniejszych metod walki z wielką pleśnią, która miała związek z wybuchem pobliskiego reaktora atomowego. Wybuch zmiótł z powierzchni ziemi całe pobliskie miasteczko. Przeżyli tylko ci schowani w wielkich schronach zbudowanych jeszcze przed Wielką Wojną Na Sztućce i Trzepaczki Do Jajek, którą na nasze szczęście wygrała drużyna dowodzona przez naszego bohatera! Nasz dzielny bohater został dzięki temu zwycięstwu odznaczony złotym Medalem Za Wybitne Zasługi Oraz Przygotowywanie Wyśmienitych Naleśników z Jagodami. Wszyscy, którzy pamiętają Wielką Wojnę na pewno nigdy nie zapomną przejmującego strachu oraz tych hord, które przemierzały zamarzniętą taflę Smoczego Jeziora, nad którą od wieków wisiała mgła tak gęsta, że nawet najstarsi Górale zapomnieli o czymś takim niesłychanie niespotykanym i nietuzinkowym. Zapewne pomagał im samogon, który pędzili w komnatach zamkowych, które skrywały również całą hurtownię samogonu o nazwie Bimber & Bimber. Nazwa się bardzo dobrze przyjęła w okolicznych wsiach. Miejscowi chłopi byli bowiem wielkimi znawcami bimbrownictwa. Sami niejednokrotnie podejmowali niełatwe zadanie sporządzenia wywaru, na który składał się majonez, młode karczochy zrywane o północy, zęby, dobrze podsmażone jajo bazyliszka (biedny bazyliszek), pióra węża, osiem zębów kaczki. Wszystko razem porządnie wymieszane i zmiksowane, tylko dlatego żeby łatwiej przełykać oraz uzyskać niepowtarzalny i unikalny aromat porównywalny tylko i wyłącznie, bez żadnych wątpliwości, do niczego innego jak tylko do niezmiernie rzadko spotykanego, wręcz niespotykanego w dzisiejszych czasach ostatniego w naszej galaktyce zgnitego, ociekającego budzącymi wstręt i obrzydzenie kroplami dawno nie wietrzonego syropu z Homara. Tak czy inaczej, wątek naszej opowieści zaginął w świecie równoległym, wobec tego może ułożony zostanie nowy wątek, skoro ten już w zasadzie wyczerpany. Zacznijmy więc nowy, który z wielkim animuszem i entuzjazmem sprawi, że czytelnik wyskoczy z kapci. Tym samym warto podsumować obecną grę, co jak widać właśnie zrobiłam :D